" ඇයි? "
" ඇයි අහන්නේ?"
" මග අරින්න හදනවද ?"
" නෑ.දන්නේ නෑ.අනේ මන්දා.මට තේරෙන්නේ නෑ."
මං විදුලි සෝපානයකින් විසිහතරවෙනි තට්ටුවේ ඉඳන්
පහලට පහලට ගමන් කරමින් හිටියා.මට මාවම පාලනය කරගන්න බැරි මොහොතක් එන බව මම කලින්ම
දැනගෙනයි හිටියේ.
ඒ තරමටම මට අමුතු දේවල් හිතුනා.හැමෝම කියන්නා වගේ
එයාට තිබුන දිලිසෙන ඇස් මට පෙනුනේ නෑ.හැමෝම කියන එයාගේ හිනාව මට පෙනුනේ මට
විරිත්තනවා වගේ.
“මං කැමති උනේ නෑ.මුල ඉඳන්ම මම කැමති උනේ නෑ.ඇයි පිළිගන්නේ නැත්තේ.”
මං මගේ හිතට ආයෙත් කෑ ගහමින් හිටියා.
“මං කැමති උනේ නෑ.මුල ඉඳන්ම මම කැමති උනේ නෑ.ඇයි පිළිගන්නේ නැත්තේ.”
මං මගේ හිතට ආයෙත් කෑ ගහමින් හිටියා.
ඒත් මං කැමති උනා..අකමැත්ත යට කරන් කැමති උනා.